De parochie is niet de enige plaats waar gelovigen gemeenschap vormen en groeien in de navolging van Jezus. Er zijn nog andere vormen van gemeenschapsopbouw die evenzeer bijdragen tot een vitale aanwezigheid van de Kerk in een bepaalde regio. Ze zijn niet territoriaal of parochiaal verankerd. Ze zijn bijvoorbeeld verbonden met een instelling of beweging, met een groep of gemeenschap van personen, met een eenmalig of terugkerend evenement. Deze gemeenschappen leven vanuit een bijzonder charisma of leggen zich toe op een bijzondere nood. In functie van een herstructurering in Pastorale Eenheden is voor het complexe gegeven van het stedelijk gedeelte binnen de Ring voorafgaand onderzoek nodig.
De onderzoeksvraag is duidelijk: Kunnen we in beeld brengen op welke manier geloofskernen (parochies e.a.) zichzelf vandaag definiëren met het oog op onderlinge verbondenheid? Hoe kijken ze naar de toekomst? Welke achtergrondfactoren en theologische visie spelen daarbij een rol: wat bevordert het op elkaar afstemmen van de verscheidenheid? Wat remt af? Wat legitimeert de verscheidenheid?
Zowel de feitelijke als de normatieve component worden onderzocht, om er het beleid op korte en middellange termijn op af te stellen.
Uitgangspunt is de visietekst van bisschop Johan Bonny voor het Bisdom Antwerpen: Een houtskoolvuur met vis erop en brood en de tekst: De pastorale eenheid in het bisdom Antwerpen.